Jazza SLam
Δεν δικαιούσαι δια
να ομιλείς...
Δεν δικαιούσαι δια
να ομιλείς
εσύ που στέρησες
τη ζωή σου από τη ζωή
εσύ που στέρησες
τη ζωή σου από το φως
εσύ που
νυχθημερόν πάλευες για να γίνεις... μια μέρα
λαμπρός,
μοναδικός, ακαταμάχητος,
με μοναδικό
γνώμονα
να επικρατήσεις,
να εξουσιάσεις,
να διαφεντέψεις
αυτούς που στην
πορεία κέρδισες,
αυτούς που
ποδοπάτησες.
Και σε ‘κήνει τη
φωτογραφία με το πλατύ χαμόγελο της επιτυχίας
στέκει η μάνα σου
περήφανη
χωρίς να
αναρωτιέται, χωρίς να θρηνεί αυτούς που καταβρόχθισες.
Δεν δικαιούσαι δια
να ομιλείς
εσύ που κουνάς το
δάχτυλο αυστηρά
στους αδύναμους
υποταχτικούς σου
γιατί έγινες...
και τα βράδια όταν
ιδρωμένος από τη μοναξιά ξεσκίζεις τις σάρκες σου
υπεύθυνοι λες ότι
είναι οι άλλοι,
αυτοί που με τα
κορμιά τους διακόσμησες τα δέντρα του κόσμου
και τώρα λες ότι
σε ενοχλεί το θρόισμα τους.
Δεν δικαιούσαι δια
να ομιλείς
εσύ που
πάσχισες και έχτισες έναν κόσμο
που όλα έχουν
αξία εκτός από τον άνθρωπο
εσύ που με
ύφος αναζητάς το όποιο θεό αλλά αδιαφορείς για
το άνθρωπο
εσύ που μέσα σου
σκότωσες τον άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου