Jazza SLam

Περί Αριστείας...!

          Είναι τραγικό, πραγματικά και υπερβαίνει τις αντοχές μου, η συζήτηση περί αριστείας, από ανθρώπους που ζούνε με μοναδικά εργαλεία επιβίωσης τη δολοπλοκία και την εκμετάλλευση της «θέσης».

Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τι σημαίνει –άριστος- ;

Αντιγράφω από το λεξικό:

«... άριστος< αρχαία άριστος, υπερθετικός βαθμός του συγκριτικού αρείων «καλύτερος». Ετυμολογία ¨[<αρχ. Άριστος, υπερθετικός του επιθέτου αγαθός.

Και επειδή καταλήγουμε στο αγαθός, ας ξανά-αντιγράψω από το λεξικό :

ΕΠΙΘΕΤΟ Α. |για πρόσωπα 1. ικανός, δυνατός, γενναίος |με αιτ. της αναφοράς 2. ευμενής, ευεργετικός, καλός, πιστός |φρ. ἀγαθὸς δαίμων |φρ. ἀγαθὴ τύχη 3. ευγενικής, αριστοκρατικής καταγωγής |ως ουσ. οἱ ἀγαθοί=οι αριστοκράτες 4. ορθός, σωστός, δίκαιος 5. καλός, ικανός πνευματικά ή διανοητικά |με αιτ. της αναφοράς |καλός |με ηθική σημασία |φρ. καλὸς κἀγαθὸς Β. |για πράγματα και αφηρημένες έννοιες 1. καλής ποιότητας, εξαιρετικός |εύφορος, πλούσιος |ευεργετικός, χρήσιμος, ωφέλιμος, κατάλληλος 2. αγαθός, καλός |με ηθική σημασία |ως ουσ. τὸ ἀγαθὸν=αγαθό, ευεργεσία |στον πληθ. τὰ ἀγαθὰ |φρ. δρᾶν, ποιεῖν, πάσχειν ἀγαθὸν=ευεργετώ, ωφελώ, ωφελούμαι |φρ. καλὸν κἀγαθόν |η ιδέα, η έννοια του αγαθού 3. ο σκοπός, το επιθυμητό τέλος κάθε ενέργειας και επιστήμης ΕΠΙΡΡΗΜΑ καλά, αγαθά  

Τι όμως από όλα αυτά είναι ωφέλιμο για τον άνθρωπο ως κοινωνικό υποκείμενο, και την κοινωνία, ας βάλει ο καθένας το μυαλό του να σκεφτεί. Και μιλάω για την κοινωνία και όχι για τους ιδιοτελείς σκοπούς του κάθε ιδιώτη, παράσιτου, που διαστρέφει εννοιολογικά τις λέξεις για να τις χρησιμοποιεί  κάθε φορά κατά το δοκούν με μοναδικό σκοπό τη χειραγώγηση της μάζας! 

Και εδώ νομίζω είναι η απάντηση για να εξηγηθεί η δυστοπία στην οποία έχει περιέλθει ο Δυτικός κόσμος μαζί και η Ελλάδα προσδιορίζοντας και παράγοντας  την αριστεία μέσα από τον ανταγωνισμό.

Ανταγωνισμό όμως πάνω σε ποιους κανόνες;

Σε κανόνες αναγνώρισης της αριστείας από κάστες πολιτικές, οικονομικές, θρησκευτικές, που μοναδικό στόχο έχουν τη διατήρηση και κληροδότηση της εξουσίας τους και όχι την κοινωνική ευημερία μέσο της στροφής του ανθρώπου στο εμείς;  

Είναι πραγματικά διαστροφικό  να ταυτίζεις τον πρωτόγονο ανταγωνισμό – ο θάνατος σου η ζωή μου-,  με την εξέλιξη και την πρόοδο του ανθρώπινου είδους. 

Μια Πολιτεία ισονομίας και ισοπολιτείας δεν θα ασχολούνταν διόλου με την προσπάθεια εφεύρεσης κανόνων αριστείας. Η αριστεία θα διέτρεχε όλο το σώμα της προσπαθώντας να μην αποβάλλει κανένα από τα μέλη της.

Αυτό όμως σε μια Πολιτεία και όχι σε ένα κράτος ποδηγετούμενων υπηκόων.

Ποιος φοβάται λοιπόν την κλήρωση; Ποιος φοβάται την αμφισβήτηση; Ποιος φοβάται την μετατροπή του κράτους και του φόβου σε Πολιτεία;

Τη μετατροπή της εκπαίδευσης σε Παιδεία;  Ποιος λοιπόν πάντα θα διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ρίχνοντας κροκοδείλια δάκρυα  για τους «άριστους»; 

 Ο εκμεταλλευτής, ο δόλιος εξουσιαστής και τα παράσιτα. 

  

Αριστεία λοιπόν για την ταξική πλέμπα και νεποτισμός για τους  «εκλεκτούς »!